De kracht van een rommelig verzamelbegrip
In Nederland gebruiken we de uitdrukking van alles en nog wat opvallend vaak. We zeggen het als we geen zin hebben om alles apart op te sommen, of als we niet precies weten wat er allemaal komt kijken bij een situatie. Het klinkt vrijblijvend, maar juist dat maakt het zo interessant. Het is een soort taalkundige paraplu waar je moeiteloos van alles onder kunt schuiven.
Toch zit er meer achter dan alleen gemakzucht. Hoe we deze uitdrukking gebruiken, zegt veel over hoe we omgaan met keuzes, interesses en zelfs met onze vrije tijd. Het is een manier om ruimte te houden: je legt je niet vast op één ding, maar laat open dat er nog van alles mogelijk is.
Waarom we graag zeggen dat we van alles doen
Keuzestress en open eindjes
In een wereld waarin je eindeloos veel kunt kiezen, wordt het lastig om je echt vast te leggen. Zeggen dat je van alles en nog wat doet, voelt vaak veiliger dan één duidelijke richting kiezen. Je hoeft niet te zeggen dat je maar één hobby hebt, of dat je je op een enkel onderwerp richt. In plaats daarvan presenteer je jezelf als iemand met een brede interesse.
Dat kan prettig zijn, omdat het je identiteit niet vastspijkert. Tegelijk kan het er ook voor zorgen dat je minder diep in iets duikt. Als alles kan, wordt het lastiger om ergens echt goed in te worden. De uitdrukking houdt letterlijk en figuurlijk de deur op een kier.
Herkenning en gemak in gesprekken
In gesprekken werkt van alles en nog wat ook als sociale snelkoppeling. Als iemand vraagt wat je op een dag allemaal doet, is het vaak te veel om op te noemen. Met deze ene uitdrukking geef je toch een beeld: het was druk, het was divers, er speelde meer dan je nu gaat uitleggen.
Voor de luisteraar is dat herkenbaar. Iedereen heeft dagen waarop het lijkt alsof er tien verschillende levens door elkaar lopen. De uitdrukking is daardoor bijna een mini-samenvatting van moderne drukte.
De charme van een veelzijdig leven
Van rommella naar schatkist
Een leven dat je omschrijft als van alles en nog wat kan voelen als een rommella: er ligt van alles door elkaar, zonder duidelijk systeem. Maar wie beter kijkt, ziet vaak juist een schatkist. Allerlei ervaringen, kleine projecten en vreemde zijpaadjes vormen samen een persoonlijk patroon dat niet in één etiket past.
Dat is precies de charme. Je hoeft niet altijd een strak plan te hebben om iets waardevols op te bouwen. Een blog met artikelen over van alles en nog wat laat zien hoe verschillende onderwerpen elkaar kunnen versterken. Een stukje over taal kan ineens aansluiten op een observatie over werk, vrije tijd of relaties.
Bewust omgaan met losse eindjes
Toch is het de moeite waard om soms stil te staan bij al die losse elementen. Welke dingen keren steeds terug in jouw van alles en nog wat? Welke onderwerpen trekken je aandacht, ook al noem je het zelf misschien maar bijzaak? Juist in die terugkerende details schuilt vaak wat jou echt boeit.
Misschien is dat uiteindelijk de belangrijkste betekenis van deze uitdrukking in het dagelijks leven: het is een uitnodiging om in de veelheid tóch patronen te ontdekken. Tussen alle losse flodders blijken vaak stille rode draden te lopen, die jouw verhaal tot één geheel maken, hoe breed je interesses ook zijn.
